Bestaande VC's en LP's die over VC praten in termen van "toegang" optimaliseren voor een nul-som, eindig spel. De daling in activiteit is een direct gevolg van het feit dat dit de dominante strategie is geworden (in termen van dollarvolume en prevalentie in de discussie). In het perspectief van de gevestigden trekken merk- en netwerkvermogen de beste deals aan in elke cyclus, in die mate dat ze de meest voor de hand liggende/leesbare kansen willen. (De Keynesiaanse schoonheidswedstrijd: hoe durfkapitaal gaat over het memen van je weg naar een lage kapitaalkosten in plaats van het vinden van de beste bedrijven.) Als je kunstmatige schaarste creëert ("de beste startups zijn in SF") en de focus op kansen legt ("AI zal de wereld redden"), dan versmalt de set van kansen en vergroot de leesbaarheid. Dit is een grove vervorming van durfkapitaal, ontworpen om gevestigden marktaandeel te laten veroveren; het behouden van "tier 1" status via narratieve dominantie. Natuurlijk werkt durfkapitaal niet echt zo; de schoonheidswedstrijd is een mirage. Grootheid is onvoorspelbaar en idiosyncratisch. Succesverhalen zijn uitschieters. Antipatronen heersen. Naarmate durfkapitaal zich verspreidt door industrieën en markten; hoe groter de variëteit van wat gefinancierd wordt; hoe langer de staart van extreme uitkomsten. Als je "venture classic" speelt, is dit waar je voor zou moeten optimaliseren: de ongelooflijke diversiteit van potentiële kansen die nog ontdekt moeten worden. De kern van dit probleem, en waarom het zo problematisch is, is hoe het de oorsprong beïnvloedt: Aan de ene kant zullen de gevestigden (die elk jaar miljarden dollars binnenhalen) vaak zeggen: "VC heeft geen meer kapitaal nodig, het heeft meer geweldige bedrijven nodig!" Aan de andere kant hebben kleinere bedrijven (die zich richten op het vinden van echte uitschieters en nieuwe ideeën) het moeilijker dan ooit om fondsen te werven. De enige manier om deze dissonantie uit te leggen is door de prikkels te volgen en te beseffen dat de toegang-georiënteerde gevestigden niet willen, en niet profiteren van, een grotere set kansen. Ze zijn gevangen in een dilemma van innovatoren waarbij het voordeliger is om een kleinere set kansen te domineren dan om te zien dat hun relatieve prestaties erodeert ten opzichte van de veel grotere kans. ...