Ik liep vanmorgen mijn gebruikelijke koffiebar binnen. Het was leeg. De barista was aan het schetsen. Omdat ik hem elke dag zie, voelde ik me vrij om nieuwsgierig te zijn, en vroeg ik wat hij aan het schetsen was. Hij liet me ontwerpen zien voor een modebedrijf waar hij aan werkte. de schetsen waren ongelooflijk, uit deze wereld. Hij leidde me door zijn uitgebreide, ambitieuze visie voor moderne pakken. Elk kledingstuk was ingewikkeld met de hand geschetst, tot aan de materiaalkeuze en de naden. Ik was onder de indruk. We praatten ongeveer 30 minuten. Ik leerde meer over zijn plan en zelfs toegezegd om een pre-order te plaatsen. Het was inspirerend. Toen we klaar waren, vroeg ik of hij ooit AI gebruikte voor renders, en stelde voor dat het een gemakkelijke manier zou kunnen zijn om te prototypen hoe zijn stofkeuzes vallen, draaien en rekken. Hij lachte minachtend en deed zijn best om zijn afschuw te uiten. Sorry, wat? de internet heeft je superkrachten op een zilveren schaal aangeboden. Waarom zou iemand dat afwijzen? Ik keek twee seconden geleden naar hem op. En nu was mijn indruk van hem onmiddellijk verlaagd. Ik haat die gast.