Mozart moet van D-groot naar A-groot (tonica naar dominant) in de expositie, standaard sonatevorm. Soms neemt hij een omweg, andere keren doet hij het zo snel dat je het bijna mist: De hoornspeler beëindigt het eerste thema, de strijkers onderbreken, de hoorn begint het tweede thema alleen om te worden onderbroken met dezelfde onderbreking in de nieuwe toonsoort, tonale verschuiving compleet. Als je knippert, heb je het gemist: