Ver buiten de maan gebaseerde quantumcomputers — @elonmusk heeft een substantiële en significante opmerking gemaakt over maan gebaseerde quantumcomputers. Ik heb een aantal vrij ongebruikelijke inzichten om dit idee te ondersteunen. Er zijn veel niet voor de hand liggende redenen waarom we quantumcomputers op de maan zouden moeten hebben. Zelfs als we "kamertemperatuur" verstrengelingen bereiken die standhouden. Deze ideeën zijn gebaseerd op de huidige kennis van de quantummechanica. Maar maak je klaar, ze zijn "buiten de gebaande paden". Ik heb hier gedurende de decennia veel over nagedacht, zelfs voordat het werd geaccepteerd dat verstrengelingen langer dan nanoseconden konden standhouden. Laten we aannemen dat er geen grote vooruitgangen zijn. Hier zijn enkele manieren waarop dit alles verandert: Microzwaartekracht-versterkte verstrengelingsdynamiek De lage zwaartekracht van de maan (1/6 van de aarde) minimaliseert mechanische trillingen en structurele spanningen op qubit-arrays, waardoor massale verstrengelingsschaalbaarheid mogelijk is. Dit—kan—"zwaartekracht-afgestemde" quantumtoestanden mogelijk maken waarbij subtiele relativistische effecten de coherentie-tijden versterken. Dit maakt de kraters tot "natuurlijke laboratoria" voor het ontwikkelen van hybride quantum-zwaartekrachtalgoritmen die de informatieparadoxen van zwarte gaten simuleren, een invalshoek die in huidig onderzoek onontgonnen blijft, en die algemene relativiteit met quantum-informatie op manieren mengt die op aarde niet gerepliceerd kunnen worden. "Cosmische isolatie" voor quantum-evolutionaire computing In de eeuwige duisternis, vrij van de elektromagnetische interferentie van de aarde en potentiële biologische verontreinigingen, bieden de kraters een steriele "evolutionaire kamer" voor quantum-systemen om zichzelf te optimaliseren door adaptieve foutencorrectie geïnspireerd door natuurlijke selectie. Ik wil dat je je voorstelt dat qubits "evolueren" via gesimuleerde Darwiniaanse processen die opkomende intelligentie bevorderen. Dit is natuurlijk theoretisch, maar heel praktisch en waarschijnlijk met de huidige kennis van de quantummechanica. Ik gebruik de term huidige kennis omdat deze kennis beperkt is en waarschijnlijk radicaal zal veranderen met deze experimenten. Thermo-quantum symbiose met de maangeologie De scherpe, volledig voorspelbare thermische gradiënten van de krater (van cryogene diepten tot nabijgelegen zonovergoten heuvels) kunnen worden benut voor nieuwe thermoelectric quantum koelsystemen: ...