Ik weet het niet, mensen... deze Suno x Warner-deal voelt als een keerpunt en niet noodzakelijkerwijs op een goede manier. Op papier klinkt het geweldig: "de artiesten beschermen," "nieuwe modellen," "paradigmaverschuivingen." Maar elke keer als een groot label zijn handen legt op een revolutionair creatief hulpmiddel, herhaalt hetzelfde patroon zich. De open, speelse, experimentele ruimte die het hulpmiddel magisch maakte, wordt langzaam omheind. Licenties worden poortwachters. Innovatie verandert in onderhandeling. En de dagelijkse makers die het platform hebben opgebouwd, zijn plotseling gasten in hun eigen huis. AI-muziek zou iedereen moeten empoweren, niet een andere industrie-pijplijn worden die wordt gecontroleerd door legacy-spelers. Ik hoop dat ik het mis heb, maar dit partnerschap maakt me ongemakkelijk. Het voelt minder als een toekomst voor iedereen en meer als de eerste stap naar het vergrendelen van de toekomst achter oude deuren. We moeten dit goed in de gaten houden. Creativiteit behoort tot iedereen.