De korte film - iets van 10-40 minuten lang - is als een kort verhaal. Goed gedaan - het is een compacte karakterstudie die op een emotioneel niveau weet te raken. Ze verdwijnen met streaming. Ze zijn geweldig voor beginnende filmmakers - waren vroeger overal op filmfestivals te zien. Een paar voorbeelden:

Deze film genaamd Toyland kwam uit Duitsland in 2007. Het is minder dan 15 minuten lang. Het toont een tragische situatie van de Tweede Wereldoorlog - en als ik meer zou zeggen, zou ik alles verklappen. Voor mij is dit iets als een verhaal van 5 pagina's van Chekov.

Deze film is een Franse/Israëlische productie van een paar jaar geleden genaamd Aya. In feite pikt een vrouw een Deense man op op de luchthaven - voor een muziekwedstrijd in Jeruzalem. Hij weet niet dat zij niet zijn chauffeur is, en je weet niet waarom ze het doet. Ze hebben een vreemde interactie van 35 minuten. Er is geen moraal aan het verhaal - alleen maar vreemde mensen in een onopgeloste situatie. Iets dat uit een novelle van Zweig of Toergenjev zou kunnen komen.

Hoe dan ook - ik weet niet hoe ik iets als dit moet promoten, een genre dat waarschijnlijk in veel problemen zit in het streamingtijdperk. Maar deze korte films kunnen heel aangrijpend zijn. En ik hoop dat mensen filmfestivals blijven bezoeken zodat ze blijven worden gezien. Eén laatste film…

Dit is eigenlijk geen "korte film," maar hij duurt slechts 80 minuten en het is de regiedebuut van Maren Ade uit Duitsland - en het is iets waar ze aan heeft gewerkt op de filmschool. Het is moeilijk om te kijken omdat je je zo vreselijk voelt voor de hoofdrolspeler - die een leraar is die naar een nieuwe stad verhuist en gewoon geen vrienden kan maken of met mensen kan opschieten. Maar dat is een echte zaak in het leven, en hier heel goed afgebeeld.