Op de laatste dag van mijn zakenreis in Shenzhen werd ik ziek en nam een taxi terug naar het hotel na een bezoek aan de spoedeisende hulp. Aan de kant van de weg kreeg ik een vrouwelijke chauffeur die 's nachts rijdt. Ik vroeg haar wat ze ongeveer verdient, en ze vertelde dat ze 's nachts ongeveer 300 verdient, met een gemiddeld maandsalaris van 9000. Daar komen nog sociale verzekeringen en kosten voor het taxibedrijf bij. Uiteindelijk houdt ze 5 à 6000 over. Ze heeft ook een kind, en na haar nachtdienst gaat ze het kind naar school brengen. Na haar werk moet ze het weer ophalen. Het is zo zwaar, en na het horen hiervan voelde ik me echt slecht. Ik vertelde haar dat het niet de bedoeling is om je hele leven taxi te rijden, omdat je geen enkele kapitaalbron opbouwt en het ook gemakkelijk kan leiden tot nierstenen door het ophouden van urine. Na er een tijdje over nagedacht te hebben, besloot ik haar te leren hoe ze een account voor productaanbevelingen op Xiaohongshu (Little Red Book) kan opzetten. Hoe ze moet schrijven, hoe ze moet posten, hoe ze afbeeldingen moet kiezen, sjablonen en titels, ik gaf haar al mijn kennis. "Hoe ik met deze huidverzorging van 3000 maandloon een rijke vrouw van 30000 maandloon ben geworden" "Witte wonderen voor minder dan 30 yuan" "Tien anti-verouderingsproducten die gewone mensen kunnen gebruiken" "Beoordeling: Wat is het verschil tussen een gezichtsreiniger van 30 yuan en een van 300 yuan?" Ik weet niet waarom ik plotseling zo'n leraar wilde zijn, misschien omdat ik ook een moeder ben en het gewoon niet kon verdragen dat een andere moeder zo hard moet werken. De wereld is moeilijk, en iedereen heeft het niet gemakkelijk. Ik waardeer alles om me heen ineens heel erg. Ik neem wat cefalosporine en ga slaperig slapen. gngm