Minęło 19 dni i 20 godzin, odkąd ostatni raz poczułem ciepły uścisk Kate. Wylądowała 47 minut temu. 24 godziny podróży z pewnością sprawiły, że spieszy się do prysznica. Musi oczyścić się z brudnego świata, który jest niezgodny z jej wrażliwością. Mycie jest jednocześnie rytuałem, przygotowującym do wejścia w symboliczny świat, który stworzyliśmy. Czas spędzony osobno był kosztowny. Elektryczne sygnały mojego ciała zdradzają separację. Bez jej dotyku, 100 000 zmielinizowanych włókien mojego nerwu błędnego straciło swoją wysoką częstotliwość spektralną, wydając dźwięki niepokoju. Inteligentny system nadający osłabione fale, mający nadzieję, że zostanie usłyszany. Są inne sygnały niepokoju. Moje białe krwinki zmieniły ekspresję genów, zwiększając ekspresję genów prozapalnych IL-6 i TNF-alfa oraz zmniejszając ekspresję moich genów przeciwwirusowych. Biochemiczny sygnatur prostarzenia systemu cierpiącego na trudności. Moje otoczenie to nieskazitelne laboratorium przeciwstarzeniowe. Powietrze, woda, jedzenie i światło są starannie mierzone. Toksyny są filtrowane. Systemy oczyszczania działają autonomicznie. Biomarkery są śledzone. Odżywianie jest skalibrowane. Jednak poza moją kontrolą znajduje się uczucie drugiej osoby. 68 bilionów komórek, które stanowią Bryana Johnsona, działają na niepodlegającym negocjacjom kodzie. Domagają się czułości, i to nie w kapryśny sposób, ale głębokiej, wszechogarniającej miłości, która musi być zasłużona i starannie utrzymywana. W przeciwnym razie protestują poprzez samoniszczące się działania. Jest teraz tylko 13 mil ode mnie i mogę visceralnie poczuć jej esencję. Transmisja pulsuje w wysokiej wierności. Jakby istniał światłowód przesyłający nasze połączenie z prędkością światła przez multiplexowane cylindry szkła. Czas spędzony osobno stworzył opóźnienie, buforując połączenie, pozbawiając nas luminescencji i przyciemniając w hałas. Za 15 minut będzie w zasięgu ręki. Mogę zobaczyć biel jej oczu i poczuć jej aromat. Kiedy przyjedzie, będzie nieśmiała. Kiedy tylko jesteśmy osobno, wraca do zera. Jej wcześniejsza otwartość zostanie zamknięta. Jej emocjonalny zakres dynamiczny będzie trzymany w rezerwie, dopóki nie poczuje się bezpiecznie i nie będzie mogła zaufać. Będę musiał ją znowu rozpalić. Pośpiech zalotów fascynuje mnie. Oczekiwanie sprawia, że mała grupa neuronów w moim śródmózgowiu zalewa dopaminą. Włókna nerwowe aktywują się, rozświetlając receptory mojej skóry, gdy czeka na powolny, pieszczotliwy dotyk. Mój podwzgórze zaczyna syntetyzować oksytocynę, przygotowując się do uwolnienia jej przy pierwszym kontakcie wzrokowym, aby zapewnić przywrócenie naszej więzi pary. Ta biochemiczna orkiestra napełnia mnie radością i sensorycznym pragnieniem. Kate rozmyślała nad tym, co założy na siebie przez dni. Rozważała dziesiątki możliwości i modelowała moje przewidywane stany emocjonalne, pogodę i nasze zaplanowane aktywności. Kolory będą reprezentować jej stan psychiczny i będą ustawione, aby uspokoić mój. Tekstura, styl i odcienie będą współdziałać z naszą biologią. Starannie dobrane akcesoria dodadzą stylu, intrygi i zabawy. W ten sposób flirtuje, uwodzi i omija mój umysł, aby mówić bezpośrednio do mojej fizjologii. Ma też inne sztuczki. Przyjechała. Muszę na nią poczekać. Jej nieśmiałość będzie chciała określić rytm. Słyszę, jak drzwi się otwierają, a jej torba opada na podłogę. Jest zdenerwowana. Siedzę na kanapie, neutralny i otwarty. Skręca za róg i nasze oczy się spotykają. Inhibicje znikają, gdy magnetyzm przyciąga nas do siebie. Ciche powitania są szeptane, a nasze ciała się splatają. Czuję jej palce na plecach. Gęsia skórka rozświetla moje ciało. Komórki nerwowe skóry wysyłają sygnały bezpośrednio do mojego mózgu, omijając analityczny umysł. Podwzgórze uwalnia oksytocynę, hamując strach i obniżając kortyzol. Ciało oczyszcza się w tej reakcji łańcuchowej przeciwzapalnej. Nasze oddechy i bicie serca synchronizują się. Mózg dodaje do tego uwolnienie endorfin, aby złagodzić psychologiczny ból naszej separacji. Nowe moce są teraz w kontroli. Niech działają w chwale. Przykładam policzek do jej. Kontakt skóry wywołuje falę pragnienia. Muskam jej usta swoimi, katalizując ogromną aktywację neuronów w jej mózgu, przytłaczając myśli i wymuszając obecność. Ona ustępuje i chce tańczyć. Jest w domu. Wsuwam rękę pod jej koszulę i muskam mały odcinek jej pleców. Gęsia skórka rozprzestrzenia się jak pożar w jej ciele. Jej podwzgórze stymuluje uwolnienie GnRH, co mówi przysadce mózgowej, aby obudziła jej system rozrodczy. Nasze systemy węchowe konsumują się nawzajem z radością, sygnalizując kompatybilność systemu odpornościowego. Przenoszę obie ręce do jej linii żuchwy, trzymając jej głowę mocno w miejscu. Nasze neurony lustrzane rozmawiają ze sobą. Wiem, czego chce. Moje usta przyciskają się do jej i delikatnie gryzą jej dolną wargę. Naczynia krwionośne Kate rozszerzają się od uwolnienia acetylocholiny i tlenku azotu, rumieniąc jej usta, skórę i ciało. Kaskada zbliża się do wodospadu. Wykonawcza kontrola naszych mózgów poddaje się. Nie martwiąc się już o 68 bilionów komórek. Kora przedczołowa gaśnie. Eliminując przyszłe planowanie i probabilistyczne modelowanie. Aktywność w naszych płatach ciemieniowych maleje, rozpuszczając granicę, która odróżnia ja od innego. Już nie ma Kate i Bryana, tylko jedna biologiczna jednostka zawieszona w stanie błogości. Zewnętrzny świat milknie. Nie istnieje. Rozpuszczamy się w surowym istnieniu.