Rynek jest naprawdę niedźwiedzi, jak tylko otwieram Twitter, wszędzie są kłótnie. Czuję się jak wieśniak, który przypadkowo wszedł do nieba, patrząc, jak oni chwalą się swoimi osiągnięciami, drżąc z zimna. Dziś w końcu zdecydowałem się wydać pieniądze, znalazłem nauczyciela angielskiego na miejscu, który opracował dla mnie systemowy plan nauki 🌚 Ona celnie wskazała mój największy problem: nie nauczyłem się fonetyki, moje wymowy są prawie wszystkie błędne, więc w ogóle nie rozumiem, co mówią inni. Po tym, jak to usłyszałem, po prostu zamilkłem. Ale po chwili zastanowienia, rzeczywiście tak jest. W naszym małym, osiemnastym mieście, ucząc się angielskiego, w zasadzie nigdy nie uczyliśmy się poważnie fonetyki. Albo mówiąc inaczej, uczyliśmy się, ale tylko na szybko w klasie, a na egzaminach tego nie było, więc naturalnie nie traktowałem tego poważnie. W tej kwestii w mojej pamięci jest prawie całkowita pustka. Jak więc uczymy się i zdajemy egzaminy z angielskiego? Słowa zapamiętujemy na pamięć, ucząc się litera po literze. Wymowa opiera się na „chińskim systemie fonetycznym”, łącząc różne elementy. Poczucie języka nie jest ważne, ważne, żeby dobrze rozwiązać zadania. Dlatego na moim uniwersytecie miałem połowę błędów w słuchu na poziomie czterech, z trudem zdałem, a teraz, gdy o tym myślę, wcale mnie to nie dziwi 😭 Nie ma się co dziwić, że teraz, ile bym nie słuchał, to i tak nie ma to sensu. Ponieważ w mojej głowie w ogóle nie tworzy się systemowy model dźwięków słów, to, co słyszę, to tylko seria nieostrych hałasów. Przyznaję to. Zacznijmy od podstaw, uczmy się od nowa.