Herkes güzellikten ya da zayıf ayrıcalıktan bahseder, ama kimse zengin ayrıcalıktan bahsediyor mu? Dün bir uçuşla business class'a yükseltildim ve böyle bir sevgi görmek tamamen tuhaftı. Ah efendim hanımefendi, ayak havalarınızı öpmemi ister misiniz, Sonra burada bazı nepo bebek VC'lerin bitmek bilmeyen övgüler aldığını görüyorum ve aklıma gelen tek şey, eğer hiç 'normal' ya da fakir olmamışlarsa, çevrelerindeki herkesin ne kadar yaltacı ve hizmetkar olduğunu fark edebiliyorlar mı?

Ne yazık ki bugün üst sınıfların çocukları 'düzgün' işleri yapmak ve Goldman Sachs, BCG veya Venture Capital gibi kuruluşlarda yer almak istiyor. 'Kendi başlarına başarmaları' gerekiyor, ya da öyle düşünüyorlar, ama aslında bunu yapmıyorlar (muhtemelen pozisyona daha çok ihtiyacı olan birini geçmek için ayağını kullanıyorlar). Geçmiş zamanlar çok daha iyiydi; De Broglie gibi kişiler tarih okumaya devam ederek kendini fiziğe (ve sonrasında hepimize) adamıştı, ya da edebiyat ile lepidopterolojinin birleşimiyle en etkileyici sanatı üreten Nabokov, ya da herkesin favori aristokratı Bay Von Neumann. Liste uzayıp gidiyor, ama lütfen, eğer imkanınız varsa gerçek kuleyi arayın. Bu, hepimiz için yapabileceğin en büyük şey.

SİZ bir şey istiyor musunuz??