Eğer her zaman meraklı biriyseniz, geleneksel yol asla sizin için değildi. En azından kendime böyle söylüyorum. Çünkü bazen geriye dönüp bakıp merak ediyorum, neden bunu "normal" şekilde yapmaya bu kadar çekinirdim? Neden merdivene tırmanıp işi bitirmeyi kabul edemedim? Çoğu insan böyle davranıyor. Birçoğu bundan tamamen memnun ve sonunda kendileri için iyi durumda. Hiçbir sorunu yok Ama kendime başka bir soru da sormam gerekiyor. Neden tüm bu harika şeylerin inşa edilmesini ve yeni endüstrilerin ortaya çıkmasını görmezden gelebildiler? Bir şekilde dahil olmamaları onları deli etmiyor mu? Birçok insan böyle donanımlı değil. Tüm bu şeyleri görüyorlar ve biraz 'tamam neyse' diyorlar. Birçok açıdan çok takdire şayan. Örneğin, lise yıllarından doktor olmaya kararlı bir arkadaşım vardı. On yıl sonra, işte bakın, bir oldu O hep evet dostum gibi olurdu, kendimi başka bir şey olarak göremezdim. Bunun dışında başka ne yapmam gerektiğini bile bilmiyorum. Burada farklı olduğumuz nokta bu, çünkü her an beni heyecanlandıran onlarca şey vardı ama kafamdan çıkaramadım Bir kutsama ve bir lanet, lanet ise çok kolay bir şeylere "dikkatim dağılıyor". Fomo mu, yoksa herhangi bir zamanda bol fırsat bulmaktan doğal olarak heyecan mı duyuyorsunuz? Neyse, bu konuda çok derinlemesine inmenin anlamı yok Önemli olan, eğer bunu anlayabiliyorsan, bu sadece biz kimiz. Tıpkı diğerlerinin bireysel olarak kim olduğu gibi. Daha geleneksel bir yolda "başarmak" için ne kadar uğraşsak da, işe yaramazdı Tüm o bastırılmış merak bizi deli ederdi. Bu yüzden "diğer gerçeklik"in nasıl olacağını düşünmenin anlamı yok. Kim olduğunla gurur duy, onu temsil et ve gitmen gereken yolu çizmeye kendini ada. Yol boyunca ortaya çıkabilecek tüm belirsizlik, şüphe ve yorgunluğa rağmen, yine de buna hazırlanmışsın. Kelimenin tam anlamıyla. Bununla huzur bul