Alleen in chaos zijn we voorstelbaar.

Macro's en sneltoetsen in Runway

Aleph geeft je stockbeelden een nieuwe betekenis! Voorbij de ironische demo hier, wat ik wild vind, is dat we nu video kunnen manipuleren zoals we tekst manipuleren. Een video bevat ontelbare mogelijkheden. Video als een medium voor denken, niet alleen voor opname. Net als schrijven. Neem een willekeurige video. Verander de belichting. Vervang de achtergrond. Verander gezichten. Transformeer de zomer in de winter. Maak het onderwerp jonger, ouder, iemand helemaal anders. Elke pixel wordt onderhandelbaar. elke frame een concept.

Real-time video generatie in 2018 had iets leuks. Het vreemde gevoel om iets onverwachts en onbekends te zien.

Hoe meer ik mensen ontmoet die diep zijn gegaan in het genereren van AI-media, hoe meer ik besef dat we allemaal tot dezelfde conclusie komen: dit is een nieuw medium. Geen evolutie van iets anders. Iets totaal nieuws, zoals fotografie en film nieuw waren. Om een medium te begrijpen, moet je verder kijken dan het oppervlak naar de kern. Sommige technologieën vergroten slechts bestaande media. Inklapbare verfbuizen hebben de schilderkunst veranderd, maar hebben geen nieuw medium uitgevonden. Anderen creëren volledig nieuwe vormen van expressie. Optische lenzen, lichtgevoelige chemicaliën en mechanische sluiters hebben de schilderkunst niet verbeterd. Het waren geen betere penselen of rijkere pigmenten. Ze hebben fotografie voortgebracht. Een medium dat licht zelf vastlegt in plaats van het weer te geven door menselijke interpretatie. Elk nieuw medium brengt zijn eigen mogelijkheden, primitieve elementen en mogelijkheden met zich mee. Zijn eigen publiek. Zijn eigen generatie van makers. Toen bewegende beelden voor het eerst verschenen, zagen mensen ze als opgenomen theater. Ze richtten camera's op podia en filmden toneelstukken. Het kostte jaren van experimenteren om te ontdekken wat het medium daadwerkelijk mogelijk maakte. Eisenstein ontdekte montage. Dat het juxtapositioneren van niet-verwante shots nieuwe betekenis kon creëren. Porter ontdekte continuïteit. Dat het publiek actie kon volgen over knipsels heen. Iemand verplaatste eindelijk de camera en veranderde alles. Oppervlakkige overeenkomsten bedriegen ons. Een schilderij en een foto rangschikken beide kleur en compositie over een vlak. Maar het beheersen van verf betekent het begrijpen van pigmenten, penselen, mengen, kleurentheorie. Het beheersen van fotografie betekent het begrijpen van lenzen, sluitertijd, diafragma, licht zelf. Ja, kennis van compositie is overdraagbaar. De meeste kennis niet. Toen fotografie opkwam, maakten we een kritieke fout: we lieten schilders het beoordelen. Omdat het op het oppervlak vergelijkbaar leek. Ze dissecteerden deze nieuwe vorm door de lens van hun eigen medium, verankerd op wat ze wisten. Voorspelbaar concludeerden ze dat fotografie nooit de textuur van olie zou evenaren, nooit kleur zou vastleggen zoals gemengde pigmenten dat konden. Ze hadden gelijk en misten ook volledig de kern. Fotografie probeerde niet schilderkunst te zijn. Ze dachten door analogie, oordeelden over het nieuwe op basis van de normen van het oude. Ik zie dezelfde fout gebeuren met AI-media. Sommige filmmakers en fotografen verklaren dat het nooit zal bereiken wat hun media bereiken. Ze hebben gelijk. Dat is niet waar dit medium om draait. AI puur beoordelen door de lens van film is als schilders die fotografie puur door de lens van schilderkunst beoordelen. Het oppervlak kan er vergelijkbaar uitzien. Bewegende beelden, gecomponeerde frames. De kern is fundamenteel anders. AI heeft zijn eigen mogelijkheden. Creatie is asynchroon. Op schaal. Het profiteert van kwantiteit. Je navigeert door latente ruimte, monsteren in plaats van vastleggen. Je biedt referenties die de generatie aansteken. Je werkt in real-time, terwijl je mogelijkheden ziet ontstaan. Sommige kennis van schilderkunst, film en games is hier overdraagbaar. De meeste niet. Media beïnvloeden elkaar altijd. Fotografie heeft de schilderkunst niet gedood. Het heeft de schilderkunst bevrijd van documentatie, waardoor het abstractie, impressionisme en het surreële kon verkennen. Elk nieuw medium verandert wat de anderen kunnen worden. AI is de geboorte van een nieuw medium van waarneming en expressie. We zitten in de vroege dagen, nog steeds aan het ontdekken wat AI's equivalent van montage, van de bewegende camera, van al die doorbraakmomenten is die onthullen wat een medium daadwerkelijk is. De filmmakers die het beoordelen op filmnormen zullen missen wat er daadwerkelijk gebeurt. De schilders misten fotografie. De theatercritici misten cinema. De enige manier waarop we kunnen ontdekken wat dit medium kan doen, is door het niet te beoordelen op basis van wat eerder kwam. Stop met kijken naar het oppervlak. Begin met experimenteren met de kern. We kijken niet naar films die evolueren. We kijken naar iets dat geboren wordt. Dit is een nieuw medium.

Kunnen modellen leren in hun eigen dromen?

Neem deze stenen, bouw iets Definieer de muren, versier Onze monden op het glas, we geloven dat we zullen proeven Alles wat we hadden kunnen hebben Alles dat van ons is Toon me alles Toon me, toon me

NYC nog maar een paar tickets beschikbaar!

Ervaar het derde jaarlijkse AI Film Festival in geselecteerde IMAX-theaters in het hele land deze zondag, 17 augustus. Beperkte tickets nog beschikbaar met extra vertoningen in geselecteerde steden. Koop je tickets via de onderstaande link.

Runway Aleph kan objecten en personages aan scènes toevoegen, waarbij de lichtomstandigheden, kleurtemperatuur en meer naadloos worden afgestemd. Het enige wat je hoeft te doen is Aleph te vertellen wat je wilt.