Vandaag liep ik door de gangen van het Congres, niet als toeschouwer, maar als schaduw van een lid. Het gewicht van de geschiedenis drukt in de marmer, maar ook de toekomst. Elk gesprek is een botsing van visie en macht, idealen en afwegingen. Je voelt de breedte van Amerika hier: de lobbyist met een map vol statistieken, de dominee met schrift op zijn lippen, de CEO die steun vraagt voor zijn bedrijf, de jonge medewerker die het beleid van morgen in zijn notitieboekje draagt. En je voelt de diepte: elke handdruk heeft eeuwen achter zich, elke gesloten deur kan decennia vooruit vormgeven. Geschiedenis is niet abstract in deze gangen. Het is levend. Het is luid. En als je goed luistert, kun je de toekomst in real time horen worden opgetekend.