De VN-chef heeft gesproken, en zijn boodschap kon niet duidelijker zijn. Antonio Guterres heeft verklaard dat het tijdperk van nationale soevereiniteit een obstakel vormt voor zijn visie op "wereldwijde governance." In zijn toespraak uit Guterres zijn verontwaardiging dat landen het aandurven hun eigen belangen na te streven—de definitie van de plicht van een soevereine staat jegens zijn volk. Hij presenteert dit als een ineenstorting van "wereldwijde normen," een vertrouwenscrisis die alleen door een gecentraliseerd, hervormd wereldwijd systeem kan worden opgelost. De instellingen die door onze grootouders zijn gebouwd, zijn volgens hem verouderd. Maar wat zegt hij echt? Hij zegt dat de onafhankelijke, eigenbelang nastrevende natiestaat een probleem is dat beheerd moet worden. Hij pleit voor een fundamentele overdracht van macht van natiestaten naar ongekozen, niet-verantwoorde wereldwijde instanties. De zogenaamde "Top van de Toekomst" gaat niet over samenwerking; het is een routekaart voor supranationale controle, verkleed in de taal van "gelijkheid" en "solidariteit." Guterres’ visie is de ultieme globalistische droom: een wereld waarin de wetten en grenzen van jouw land ondergeschikt zijn aan een "geüpdatet" kader dat door de VN wordt opgelegd. Dit gaat niet over het bouwen van een veiligere wereld; het gaat over het afbreken van de laatste resten van nationale zelfbeschikking in naam van een "gedeelde toekomst" waar niemand voor heeft gestemd. Het masker is af. De druk voor een wereldregering is nu expliciet.