gisteravond ging ik naar een halloweenfeest type waar de muziek te hard is, de kostuums rivaliseren met die van heidi klum, en iedereen doet alsof ze niet opmerken hoe vaak mensen in de badkamer verdwijnen soms alleen. soms in paren. ze zouden dertig seconden, misschien een minuut, verdwijnen. vervolgens struikelden ze weer naar buiten. ogen wijd, wangen blozend, lachend alsof ze net god hadden gezien. ik vroeg een jongen hoe hij zoveel kon doen en toch functioneren. hij grijnsde en zei: "iedereen doet het." dus volgde ik hem. duwde de deur open. en daar, tot mijn verbazing, in plaats van een bord met lijnen poeder was er een enkele gloeiende telefoon, trillend in iemands hand. op het scherm: @MyriadMarkets dezelfde deden geen drugs. ze waren geautomatiseerde markten aan het verhandelen en ineens viel alles op zijn plaats.