Jongere Amerikanen voelen zich achtergelaten en geloven dat BEIDE partijen hen in de steek laten. Ze verlaten de universiteit, nadat hen is verteld dat het noodzakelijk was om te slagen, met schulden, vechtend tegen buitenlanders in een uitdagende arbeidsmarkt, en kunnen zich geen huisbezit veroorloven. Ondertussen, wanneer ze door het nieuws scrollen, zien ze alleen maar politici die praten over de noodzaak om de wereld te patrouilleren, buitenlandse boeman te jagen, en de verplichting van de overheid om financiële hulp te bieden aan iedereen onder de zon, behalve Amerikaanse burgers. De rechterzijde kan dit blijven negeren terwijl ze een "Gouden Tijdperk" verkondigen en beleid maken voor Amerikanen van 50 jaar en ouder omdat "zij" in grotere aantallen stemmen, of van koers veranderen en beginnen te praten met en echte beleidsoplossingen voor een volgende generatie stemmende Amerikanen voor te stellen, zelfs als sommige van de oplossingen in strijd lijken te zijn met traditionele fiscale conservatisme. Het niet aannemen en omarmen van deze nieuwe populistische versie van het Republikeins zijn zal deze jongeren decennialang in de Democratische hoek duwen en leiden tot de permanente achteruitgang, niet alleen van de Republikeinse Partij als een levensvatbare nationale partij, maar ook van het conservatisme in het algemeen.