Een enorm deel van wat Ethereum (voornamelijk - maar niet alleen - applicatielaag) vandaag de dag bouwt, steunt op excuses en enorme, met de hand gewaaide vertrouwensveronderstellingen en VC-gedreven narratiefcaptatie. We hebben gecentraliseerde L2's nodig vanwege "training wheels". We hebben upgradebare proxies nodig die worden gecontroleerd door een paar sleutels die in handen zijn van een of andere stichting of multisig cabal. We hebben vertrouwde setups, vertrouwde sequencers, vertrouwde commissies, vertrouwde raden, vertrouwde wat dan ook in de mode is dit jaar. Ons wordt verteld dat we geen onvoorwaardelijke en L1-ondersteunde privacy kunnen hebben omdat regelgevers nerveus kunnen worden of een woedeaanval kunnen krijgen. Het is _altijd_ later. Altijd binnenkort. Altijd nadat we toestemming hebben gevraagd aan mensen die deze ruimte fundamenteel haten. Dit pad verandert Ethereum in de verdomde sojajongen van crypto. Veilig. Conform. Verontschuldigend. Voorovergebogen, hopend dat instellingen het niet te hard raken terwijl ze doen alsof dit allemaal deel uitmaakt van een groot meesterplan. Jongens, dit is niet hoe je de wereld verdomd verandert! We zouden de _radicalen_ moeten zijn. Minder onzin. Minder vertrouwde actoren. Minder "tijdelijke" gecentraliseerde knelpunten die op de een of andere manier _nooit_ verdomd verdwijnen. Privacy als standaard, niet als een speciale functie die je moet rechtvaardigen in een blogpost. Geloofwaardige neutraliteit die daadwerkelijk verdomd iets betekent. Als het systeem alleen werkt wanneer iedereen zich netjes gedraagt en regelgevers glimlachen, dan is het niet gedecentraliseerd. Het is een verdomde theater. Ethereum zou mensen weer bang moeten maken!