de tragische komedie hier is dat ik zelfs geen verzachtende omstandigheid kreeg voor het helpen van de Amerikaanse federale autoriteiten. de rechter noemde de brief die dit bevestigde terloops, maar beschouwde het als een karakterreferentie. wat nog treuriger of grappiger is, is dat de enige 3 stukken bewijs die ik mijn advocaten 2 weken voor mijn definitieve veroordeling stuurde, niet eens werden genoemd gedurende 5 uur verspreid over 2 dagen van genoemde veroordeling door mijn verdedigingsteam. mijn vrienden zeggen dat ik niet moet toeschrijven aan kwade opzet wat gemakkelijker te verklaren is door incompetentie, maar ik kan niet anders dan me af te vragen… hoe kom ik hier doorheen zonder diepgewortelde wrok te koesteren? er is altijd een zilveren randje aan elke wolk. in ieder geval ben ik hier in de gevangenis de afgelopen 6 maanden veiliger en zekerder dan ik was in de voorgaande 12-13 maanden op borgtocht. we krijgen niet altijd de kans om onze eigen wonderen te kiezen.