Faraday-golf. Visualisatie van een staande golf. En geheimen van een aantal van Nikola Tesla's werk. Het wateroppervlak reageert op gecontroleerde vibratie. Terwijl de container oscilleert op een vaste frequentie, wordt energie gelijkmatig over de vloeistof overgedragen. In plaats van willekeurige rimpelingen, interfereren golven met elkaar en vormen stabiele staande-golfpatronen - herhalende cirkelvormige en hexagonale vormen die verschijnen bij specifieke frequenties waar het systeem resonantie bereikt. Dit fenomeen is de vorming van Faraday-golven, waarbij kleine verstoringen zich organiseren in geordende structuren door periodieke dwang. Het toont aan hoe eenvoudige fysieke invoer complexe, voorspelbare patronen produceert door constructieve en destructieve interferentie. De sleutelmechanisme: wanneer de oscillatiefrequentie overeenkomt met de natuurlijke frequentie van het vloeistofsysteem, versterkt resonantie specifieke golflengten terwijl andere worden onderdrukt. De geometrie hangt af van de vorm van de container, de eigenschappen van de vloeistof en de aandrijffrequentie. Bij lagere frequenties zie je eenvoudige radiale patronen. Hogere frequenties genereren ingewikkelde hexagonale en vierkante netwerken. Deze zijn niet willekeurig - ze worden bepaald door de golfvergelijking en randvoorwaarden. De patronen blijven stabiel zolang de dwang doorgaat op de resonantiefrequentie. Verander de frequentie iets, en het patroon transformeert of verdwijnt volledig. Faraday-golven verschijnen in de natuur - van vibrerende zand tot kwantumvloeistoffen. Ze onthullen fundamentele principes: periodieke dwang plus golfinterferentie gelijk spontane patroonvorming. Eenvoudige oorzaak, prachtige complexiteit.