Martin Scorsese herinnert zich zijn vriend Rob Reiner in een ontroerend essay. "Direct al vond ik het geweldig om met Rob om te gaan. We hadden een natuurlijke affiniteit voor elkaar. Hij was hilarisch en soms bijtend grappig, maar hij was nooit het soort persoon dat de kamer zou overnemen. Hij had een prachtig gevoel voor ongebonden vrijheid, genoot volledig van het leven van het moment, en hij had een geweldige bulderlach."