Średnia cena domu w Sydney wynosi 14 razy średnią pensję. 5 z naszych głównych miast znajduje się wśród 15 najdroższych rynków mieszkaniowych w rozwiniętym świecie (Demographia). Mamy jeden z najgorszych poziomów zadłużenia gospodarstw domowych w stosunku do PKB w rozwiniętym świecie. Nasza waluta jest słaba. Przy obecnym wysokim wskaźniku inflacji straci połowę swojej wartości w ciągu następnych 22 lat. Ranking Harvardu dotyczący złożoności gospodarczej pokazuje, że Australia ma profil eksportowy kraju rozwijającego się. Zajmujemy 102. miejsce na 145 krajów, za Bangladeszem i krajami Afryki subsaharyjskiej. A nasze eksporty towarów są w dużym stopniu uzależnione od Chin, które regularnie grożą odcięciem Australii, jeśli nasz rząd ich zdenerwuje. Jeszcze wczoraj ogłosili, że wstrzymują wszystkie importy żelaza od BHP. Mamy jeden z najgorszych wyników wydajności w OECD. Wydajność w Australii w ostatnich latach faktycznie spadła, więc rząd prowadzi niezwykle wysoką migrację masową, aby spróbować powstrzymać kraj przed wpadnięciem w recesję PKB. Ta strategia sztucznie maskuje lata spadku standardów życia. Muszą kontynuować napływ migracji, w przeciwnym razie spadający popyt ostatecznie doprowadzi do załamania rynku nieruchomości, a wraz z nim naszych głównych banków. 5 z 10 najcenniejszych spółek publicznych w Australii to banki. 3 banki tworzą pierwszą piątkę. Commonwealth Bank of Australia jest 13. co do wielkości bankiem na świecie pod względem kapitalizacji rynkowej, mimo że praktycznie nie prowadzi działalności poza Oceanią. Handluje się nim po 3,5x wartości księgowej (duże amerykańskie banki 0,9-2,4x). Wskaźnik dywidendy poniżej 3%. Rząd chce utrzymać ten schemat Ponziego, obniżając teraz depozyty hipoteczne do 5%. Krótko mówiąc, jesteśmy w dupie, a nawet nie dotknęliśmy jeszcze implozji gospodarczej. Kiedy to w końcu nastąpi, zrujnuje naszą demokrację i doprowadzi do ogromnego wzrostu zarówno lewicowego, jak i prawicowego ekstremizmu. Australia czeka na stracone dekady.