W 2007 roku dyrektor generalny Citigroup, Chuck Prince, powiedział: „Dopóki muzyka gra, musisz wstać i tańczyć.” Rok później Lehman Brothers zbankrutował. Muzyka ucichła. To była kryzys finansowy z 2008 roku. Ale to nie był czarny łabędź, nie był to nagły wypadek. To był szary nosorożec. Od 2000 roku ceny mieszkań w USA rosły w zastraszającym tempie. Banki pożyczały na potęgę, udzielając kredytów tym, którzy w ogóle nie mogli ich spłacić. Te subprime loans były pakowane w skomplikowane produkty finansowe, które krążyły po Wall Street. Wszyscy wiedzieli, że to nie jest zrównoważone. Ceny mieszkań nie mogą rosnąć w nieskończoność. Osoby zarabiające 30 tysięcy dolarów rocznie nie mogą spłacać kredytu hipotecznego na 500 tysięcy dolarów. Ale nikt nie chciał się zatrzymać. Bo dopóki muzyka gra, każdy zarabia. Banki zarabiają na prowizjach. ...