Poszedłem na rozmowę kwalifikacyjną na stanowisko Starszego Inżyniera Oprogramowania. Zapytali mnie o moje doświadczenie z Kafką. Powiedziałem im, jak w "Przemianie" ktoś może stracić swoją wartość w oczach innych w momencie, gdy przestaje być użyteczny. To przerażające przypomnienie, jak krucha może być nasza potrzeba przynależności, gdy opiera się na produktywności zamiast na człowieczeństwie. Powiedziałem im, jak w "Procesie" opisuje bezsilność w konfrontacji z instytucjami, które wydają się arbitralne, nieodpowiedzialne i niemożliwe do zrozumienia. Losowość ogromnego systemu może zgnieść twoją duszę. Nasze mózgi nie radzą sobie z przytłaczającą niespójnością. Powiedziałem im, jak w "Zamku" uczymy się, że dążenie do aprobaty od niedostępnej władzy to pułapka. Jeśli spędzisz życie, goniąc za uznaniem od ludzi, którym nie zależy, skończysz czując się uwięziony. Dążenie pochłania więcej niż nagroda, jaką daje. Nie dostałem tej pracy. Rynek jest trudny.