Het is echt triest om te zien wat er met H1B aan de hand is en de algemene houding die de VS hebben ten opzichte van buitenlandse werknemers. Ik had het geluk om aan het begin van mijn carrière in de VS te wonen en te werken. Ik kan niet uitleggen hoeveel het de koers van mijn leven heeft veranderd. Ik was van plan om daar een zomer door te brengen en daarna terug te gaan naar Ierland om mijn informatica-diploma af te ronden. Maar ik ben gewoon niet weggegaan, en nadat mijn visum was verlopen, ging ik naar Canada en bracht ik zoveel mogelijk tijd door in de VS. De VS heeft me blootgesteld aan het idee dat werk niet saai hoeft te zijn. Het kan betekenisvol zijn, het kan riskant zijn, het kan leuk zijn. Ik ontmoette mensen die fulltime reisden en hoorde voor het eerst de term "digitale nomade". Ik ontmoette 15-jarige ondernemers die de wereld wilden veranderen. Elke persoon die ik ontmoette had een droom. En het was het eerste land dat een risico op mij nam. Ik was gewoon een kleine student die niet wist wat ik niet wist of wie ik zou moeten kennen. Ik had een oude tweedehands MacBook en een kleine GitHub met willekeurige over-engineered projecten (allemaal gerelateerd aan muziek). Ik deed mijn eerste coding interview, wist niet wat een hashmap was en besloot het op te lossen met arrays, en ze zagen mijn passie. Ze gaven me de baan. Ik kwam opdagen, werkte hard en werd meerdere keren gepromoveerd in mijn 9 maanden durende dienstverband daar. Ik zeg vaak dat ik in Ierland ben geboren, maar in de VS ben gemaakt. Er zijn veel problemen met dat land, maar het was echt het land van vrijheid en kansen. Nou... het was leuk zolang het duurde.