Ik herinner me dat ik me voor het eerst realiseerde dat dit misschien een dozijn jaar geleden in gang was gezet: kleine elisies en woordspelingen, glimpsen van morele ijver, narcisme en zelfzucht. (2013-2015) Toen kreeg het vaart en werd het een cultureel hoofdevenement, instellingen sloten zich aan, annuleringen, paniek in de samenleving, grote publieke spektakels. (2016-2019) En toen bereikte het zijn hoogtepunt tijdens COVID na de dood van George Floyd, toen alle instellingen zich verenigden in wat een fundamenteel totalitaire onderneming was om ideologisch niet alleen het openbare leven maar ook de privé sociale ruimtes te verzadigen en te regimenteren. (2020-2023) En nu, onder het gewicht van de gevolgen van die mania - de corruptie, de cynisme, de oplichting, de illusies en waanzin en incompetentie, en endemische geestelijke ziekte - stort alles in elkaar in gebrabbel en ongeloof en paranoïde ontkenningen en schizo-geweld spektakels. Ik denk dat er nog een weg te gaan is voordat dingen volledig uitbranden, hoewel. Er zijn kleinere psychotische ontladingen die onvermijdelijk zijn en die veel minder voorspelbaar zullen zijn (als het om geen andere reden is dan de alomtegenwoordige hoge graad van waanzin die nu aan het werk is) die nog steeds behoorlijk ingrijpend kunnen zijn.