het maakt me een beetje bang dat ik me zo veel richt op het maken van mijn toekomst geweldig, zodat ik "kan beginnen met leven", maar ik weet niet wanneer ik moet stoppen in het ergste geval word ik wakker uit mijn bubbel wanneer ik een terminale ziekte krijg en mijn ego knapt, wat lijkt op een slecht moment om "te beginnen met leven"