Vandaag zag ik een woord - Give and Take, en vond het ineens heel interessant. De verbinding tussen mensen en de wereld is nooit eenrichtingsverkeer. Wanneer we geven, ontvangen we eigenlijk ook onbewust; en tijdens het ontvangen zijn we stilletjes aan het geven. Wat echt de moeite waard is om over na te denken, is niet wat we hebben gegeven of ontvangen, maar of er een gezonde cyclus tussen deze twee is ontstaan. De motieven van de mens kunnen in drie lagen worden verdeeld: de onderste laag is transactionele uitwisseling, arbeid leveren in ruil voor beloning; de middelste laag is prestatiegerichte feedback, vaardigheden in ruil voor erkenning en waarde; de bovenste laag is existentiële cyclus, waarbij "geven" leidt tot "zelfrealisatie". Wat echt langdurig kan branden, is niet afhankelijk van externe prikkels van Take, maar komt voort uit de interne logische cyclus van Give. Wanneer wat je doet overeenkomt met de betekenis waarin je gelooft, verandert gedrag van een passieve taak in een actieve expressie, en is enthousiasme niet langer afhankelijk van externe voorwaarden, maar wordt het een product van het systeem zelf. Misschien is de belangrijkste les in het leven niet hoe je "geven en nemen in balans houdt", maar hoe je geven een deel van ontvangen laat zijn, en ontvangen de kracht laat zijn om door te geven. Wanneer deze cyclus zich vormt, is onze relatie met de wereld niet langer consumptief, maar symbiotisch.