Iedereen die Monica Singer kende, is diep bedroefd door het nieuws dat ze is overleden. Toen ik, wat lijkt op een decennium geleden, begon te werken aan crypto-beleid voor @Consensys, ontmoetten we elkaar (zij het op afstand), en haar enthousiasme, toewijding en zonnige disposition waren onmiskenbaar. Een aanhoudende glimlach op haar gezicht en opwinding in haar stem. Ze straalde positiviteit uit. Zelfs toen ze vernam dat ze ziek was en een stap terug moest doen, bleef ze betrokken en was ze een onvermoeibare, optimistische en genereuze collega. Terwijl het slechte nieuws over haar prognose zich opstapelde, bleef ze vriendelijk en vrijgevig. Ze sprak minimaal over zichzelf en wilde weten hoe het met jou ging en hoe de dingen ervoor stonden. Op mijn best denk ik niet dat ik zelfs maar de helft zo stralend kan zijn als zij op haar donkerste dag was. Ze liet mensen zich goed voelen. Voor haar leek het leven en de wereld om ons heen een vreugdevolle zaak en zouden we allemaal enthousiast en dankbaar moeten zijn om hier te zijn en te doen wat we doen. Ik wou dat ik dat kon aanboren zoals zij dat moeiteloos deed. Misschien zal ik mijn best doen voor haar. Ik zal haar vriendelijkheid, vriendschap en steun missen. Ze was een geweldige dame, en haar vrienden - ik in het bijzonder - kijken ernaar uit om haar weer te zien.