In de hedendaagse kunstdiscussie wordt de prefix "post-" een manier voor mensen om territorium te claimen, in plaats van een samenhangende filosofische wending. De term "Post-AI kunst" is fundamenteel incoherent. Je kunt niet "post" iets zijn dat nog steeds zich ontvouwt. AI is geen tijdperk dat is afgesloten; het is een structurerende voorwaarde. Het is niet zoals "post-oorlogs" of "post-industriëel." Het is dichter bij elektriciteit of taal, iets waar je niet voorbij gaat. Je integreert het, negeert het, misbruikt het of innoveert ermee, maar je gaat er niet voorbij. "Post-AI" doet alsof vermoeidheid van nieuwigheid gelijk staat aan historische verschuiving. De term negeert de creatieve autonomie van kunstenaars die daadwerkelijk met AI werken. Zelfs als je 'post-' gebruikt in de zin van 'kritisch bewust van', beschrijft dat geen nieuw tijdperk. Het beschrijft gewoon volwassenheid binnen dezelfde voorwaarde. Zie mijn New Reality manifest hieronder…