Een klein hart- tot hartgesprek. Na de aankondiging van de strijd vroegen veel mensen me waarom ik dit deed. Het slaat nergens op, aangezien ik geen vechtgeschiedenis heb en nooit de wens heb gehad om een vechter te zijn. Het antwoord is simpel: ik heb mezelf altijd gedwongen om dingen te doen waar ik me niet comfortabel bij voel. Ik heb mijn hele leven mentale en emotionele strijd gevoerd. Ik wilde mezelf uitdagen en zien of ik mezelf echt genoeg kon pushen om zelfs maar voorbereid te zijn om de ring in te stappen. In de afgelopen weken heb ik mezelf zoveel mogelijk gepusht. Ik heb alles gegeven wat ik kon, en ik heb geen spijt. Zolang ik die ring in ga, mijn kalmte bewaar en mijn best doe, heb ik al gewonnen. Moge de beste man winnen. ✊🏾