Ik ben naar de tentoonstelling "YASUHIKO Yoshikazu: Goddelijke Animator en Tekenaar" geweest, die momenteel te zien is in het Shoto Museum of Art. Yasuhiko's Mobile Suit Gundam was een van de bepalende elementen van mijn eigen jeugd. Van dichtbij een ongelooflijke reeks originele tekeningen van deze genie animator en illustrator te bekijken, wiens vaardigheid simpelweg ongelooflijk is, bracht de jaloezie en nederlaag die ik toen voelde terug—gevoelens die zo pijnlijk zijn dat ze "bitterzoet" noemen te mild zou zijn—die me deden besluiten om de weg van anime en manga op te geven. Toen ik de illustratie van Amuro Ray in de cockpit zag, barstten de tranen uit mijn ogen en ik kon het nauwelijks onderscheiden. Ik had ook geen idee dat de storyboards voor Space Battleship Yamato, een werk dat de geschiedenis van de Japanse animatie volledig herschreef, niet alleen Gundam, Yasuhiko's allereerste storyboards waren. En te leren dat de poster en de diep ontroerende laatste scène van Farewell to Space Battleship Yamato ook zijn werk waren, deed me beseffen hoe hij het hele tekensegment van de animegeschiedenis uit die tijd op zijn schouders had genomen. Ik kon niet anders dan een overweldigend respect voelen voor zijn levenswijze waarin hij zelden zulke prestaties noemde. Toen een museumconservator me uitnodigde om een boodschap op de muur toe te voegen en ik deze illustratie met een markeerstift tekende, voelde ik een diep gevoel van schaamte, en herinneringen aan mijn eigen falen in het nastreven van anime kwamen in mijn gedachten op. Op mijn eigen manier heb ik echter mijn brood verdiend met tekenen en schilderen, en de tentoonstelling deed me rechtop staan; het herinnerde me eraan om elke dag ijverig te werken, zolang ik leef, en nooit de opwinding te vergeten die ik lang geleden voelde toen die levendige tekeningen tot leven kwamen. Overigens was de boodschap die ik op de muur schreef: "Beste Yasuhiko Yoshikazu sensei, ik heb zoveel respect voor u. Gefeliciteerd met het enorme succes van uw tentoonstelling."