Frank Gehry is vandaag overleden. De meeste mensen kennen hem van de wilde krommingen, de inspiratie van gekreukt papier en de metalen huiden van zijn gebouwen, maar er is een interessanter verhaal onderliggend. Wat de meeste mensen niet weten, is dat zijn kantoor de vorm en fabricage zo ver duwde dat de bestaande architectonische hulpmiddelen simpelweg kapot gingen. Conventionele software kon het niet modelleren. Fabricanten konden het niet prijzen of bouwen. In plaats van zich terug te trekken, bouwden ze nieuwe hulpmiddelen. Gehry Technologies werd de stille enabler van dat werk. Ze pasten luchtvaartsoftware (CATIA) aan, bouwden hun eigen lagen erbovenop en gebruikten het om geometrie, structuur en fabricage te coördineren met een precisie die het veld nog nooit had gezien. Achter het spektakel zat procesdiscipline. Het bewees dat als je het proces opnieuw inricht, je dingen kunt maken die voorheen onmogelijk waren. Soms is je enige optie om de hulpmiddelen uit te vinden voordat je het ding zelf kunt bouwen. Of je nu elke gebouw die hij ontwierp leuk vindt of niet, Gehry dwong de industrie om te evolueren. En dat is een zeldzaam erfgoed.