ik hoop oprecht dat, na al het lawaai, de shillings, het bouwen, het monitoren van prijsacties, het breken, het repareren, het verzenden; de eindeloze druk voor een vertrouwensloze, gedecentraliseerde, verifieerbare en privé-infrastructuur die weigert de mensen die erop vertrouwen te verraden... dit moment niet wordt herinnerd als een hypecyclus of een voorbijgaande trend of gewoon een meta. ik hoop dat het staat als het moment waarop de mensheid zichzelf herinnert: het moment waarop we stopten met het tolereren van extractie, surveillance en asymmetrie, en begonnen te eisen dat soevereiniteit de standaardvoorwaarde is. ik hoop dat dit wordt gecodeerd in onze collectieve instincten, dat mensen systemen verdienen die hen respecteren, dat privacy geen subversie is maar normaliteit, en dat soevereiniteit iets is dat we moeten bouwen en handhaven, niet iets dat we krijgen aangereikt door instellingen, overheden of regelgevers. want als deze beweging vervaagt zonder een onuitwisbare indruk achter te laten, wint surveillance bij default. en blijven we voor altijd gevangen in een panopticon van onze eigen zelfgenoegzaamheid. blijf bouwen anon, de privacy renaissance is pas net begonnen.