Myślę, że zacznę próbować dodać krzyżowe tabele dla ankiet według decyli dochodowych. W ostatnich wyborach kandydat lub koalicja centrolewicowa radziła sobie lepiej wśród osób zarabiających powyżej mediany (powiedzmy 50-200 tys.) niż wśród tych, którzy zarabiają znacznie poniżej mediany (30 tys. i mniej), co właśnie zaobserwowaliśmy w wyborach na burmistrza NYC. Ten trend jest globalny w rozwiniętym świecie i utrzymuje się przez kilka cykli, co zostało wykorzystane do argumentowania za dezintegracją klasową i wzrostem znaczenia wykształcenia jako głównego podziału politycznego lewica-prawica. Jednocześnie dostępne dane dochodowe, które są bardziej szczegółowe, wskazują, że istnieje kara dla kandydatów centrolewicowych w bardzo wysokich przedziałach dochodowych; w wyścigu na burmistrza NYC, sondaże wyjściowe wskazują, że Mamdani tylko zremisował z Cuomem wśród gospodarstw domowych zarabiających 200-299 tys. i przegrał wśród tych, którzy zarabiają powyżej 300 tys. Dzisiejsze wiadomości, że Szwajcaria zdecydowanie odrzuciła (78-22) referendum, które ustanowiłoby podatek spadkowy w wysokości 50% od majątków powyżej 50 milionów CHF, powinny skłonić nas wszystkich do dalszego badania, czy poziomy dochodów nadal wpływają na poglądy polityczne i czy bardzo lewicowe stanowiska są nadal najsilniejsze na dnie skali dochodowej. Szczerze mówiąc, spodziewałbym się, że podatek, który uruchamiałby się tylko przy tak wysokich poziomach bogactwa, przynajmniej uzyskałby 40% poparcia. Wyraźnie brakuje nam więc czegoś, co napędza tak dużą liczbę głosów. Jednak z powodu braku szczegółowości danych, nie wiemy naprawdę, jak populacje dzielą się w tej kwestii lub podobnych wyborach w skali dochodowej. Obecnie mam hipotezę, że najsilniejsze poparcie dla agresywnych działań mających na celu ograniczenie nierówności majątkowych pochodzi nie od klasy robotniczej/ gospodarstw domowych poniżej mediany, ale od niższych szczebli elity: profesjonalistów zarabiających między 70. a 90. percentylem dochodów gospodarstw domowych (w Ameryce to gospodarstwa domowe zarabiające mniej więcej między 138 tys. a 255 tys.). Uzyskanie większej ilości danych krzyżowych, które rozdzielają opinie według decyli dochodowych, może pomóc ujawnić, czy nasza polityka jest obecnie napędzana tylko przez polaryzację edukacyjną, czy też nadal istnieje jakiś element napędzany dochodami, z największym podziałem w polityce ekonomicznej potencjalnie istniejącym wśród górnej 1/3 dochodów gospodarstw domowych. Czy nasz ogromny podział w polityce ekonomicznej jest rzeczywiście odzwierciedlony wśród elektoratu, czy po prostu jest mikrokosmosem szerszej walki wewnątrz elity o hegemonię kulturową? Lepsze dane krzyżowe mogą pomóc odpowiedzieć na to pytanie.

Nienawidzący powiedzą, że to jest AI.

„Wielkie firmy technologiczne” będące w przedziale 41-43 to tak poważne naruszenie narracji, że każdy na Twitterze powinien na chwilę się zatrzymać i pomyśleć, co to mówi o tym, jak reprezentatywny jest Twitter.