RCA Mark Il łączył generatory dźwięku z bardzo wczesnym sekwencerem, który używał kart perforowanych do wyzwalania dźwięków. Syntezator miał czterogłosową polifonię oraz 12 oscylatorów o stałej tonacji i generator białego szumu. Syntezator został zbudowany przez RCA za ogromne koszty, w przekonaniu, że wyeliminuje potrzebę zatrudniania muzyków orkiestrowych, których firma zatrudniała do swoich transmisji telewizyjnych i radiowych. RCA sądziło również, że mogą go użyć do automatycznego generowania popowych 'hitów' poprzez analizowanie tysięcy innych popularnych piosenek. Syntezator został nabyty przez Uniwersytet Princeton / Columbia w 1959 roku - gdzie nakręcono te materiały. Nadal istnieje, chociaż już nie działa. Znajduje się w Centrum Muzyki Komputerowej Columbia przy 125. ulicy w Nowym Jorku.