Cytat Grothendiecka: „Odkrycie to przywilej dziecka. Mam na myśli małe dziecko, dziecko, które nie boi się być w błędzie, wyglądać głupio, nie być poważnym i działać inaczej niż wszyscy inni. Nie boi się również, że rzeczy, którymi się interesuje, są w złym guście lub okazują się inne niż jego oczekiwania, niż to, czym powinny być, a raczej nie boi się tego, czym w rzeczywistości są. Ignoruje milczący i doskonały konsensus, który jest częścią powietrza, które oddychamy – konsensus wszystkich ludzi, którzy są lub są uważani za rozsądnych.”

Jestem w takim etapie, w którym, gdy czytam więcej o niektórych postaciach w Historii Matematyki, prawdopodobnie będę się czuł niezręcznie wśród tych, którzy już wiedzą, a może nawet wiedzą lepiej. Muszę jednak powiedzieć, że śmierć Grothendiecka w stanie psychicznym choroby i w samotności w domu blisko miejsca, w którym się urodziłem, ma na mnie głęboki estetyczny wpływ.