Netwerkeffecten of niets. Het beste businessmodel in crypto is en is altijd interoperabiliteit geweest. Interop klinkt momenteel als een vermoeide categorie vanwege de boom (en daaropvolgende consolidatie) van zoveel projecten die de afgelopen jaren als "interop"-protocollen zijn geclassificeerd (van berichtoverdracht, tot bruggen, tot preconfs, zelfs alternatieve L1's). Maar wat je ook noemt en vanuit welke invalshoek je het ook bekijkt, het enige waar het de moeite waard is om aan te werken, is het product dat essentieel zal zijn voor het faciliteren van stromen tussen elke keten / app / L2 / omgeving. Waarom? Omdat dit het ding is dat niet zomaar kan worden gekopieerd en vervangen. Of zoals Reid Hoffman het verwoordde: “De magie van netwerkeffecten is dat ze een positieve feedbacklus genereren die resulteert in superlineaire groei en waardecreatie. Dit superlineaire effect maakt het zeer moeilijk voor een knooppunt in het netwerk om over te stappen van een gevestigde speler naar een alternatief (“klantlock-in”), aangezien het bijna onmogelijk is voor een nieuwe deelnemer om de waarde van aansluiting bij het bestaande netwerk te evenaren.” De enige lock-in die te vinden is in de open source, gemakkelijk te migreren, hyperchurn wereld van crypto, is in het faciliteren van toegang tot liquiditeit, gebruikers en staat. Dit is wat Near aan het uitzoeken is met Near Intents. Dit is wat Ethereum zo lang heeft gedomineerd en waarom het zijn status als marktleider heeft behouden, ondanks dat het achterloopt op kernmetrics zoals snelheid en doorvoer. Dit is waar Monad nu op probeert te concurreren. En dit is wat Espresso probeert te bieden door onder elk ander protocol door te tunnelen. De sleutel tot interop is en is altijd snelheid geweest. Als je kunt zorgen voor snelle transactiebevestigingen over elke keten, dan is interop opgelost. En als jij degene bent die dat biedt, dan heb je jezelf een netwerkeffect verworven.