Dit is het openingsgedeelte van de klarinetsonate van Brahms in f mineur. Hier krijg je de thema's van de eerste beweging. Kamermuziek is leuk en interessant omdat je instrumenten zoals de klarinet in hun volle glorie hoort - niet alleen als een onderdeel van het orkest, overschaduwd door strijkers. Verschillende instrumenten kunnen de f mineur toonhoogte bereiken, maar ze doen het allemaal met hun eigen klankkleur - dat is de individualiteit van het instrument, en je kunt dat ervaren in werken zoals dit. En iemand als Brahms kan kleinere ideeën uitwerken met alleen een piano en klarinet die hij later misschien in grotere symfonische werken gebruikt. Het is een intiemere vorm van muziek omdat het gespeeld gaat worden in een kleinere ruimte met minder luisteraars, maar ook omdat de componist misschien iets uitprobeert dat niet per se klaar is voor het grote podium. In alle gevallen heeft het openingsthema een spookachtige kwaliteit die ik leuk vind in deze tijd van het jaar, wanneer het regent en donker is. Volledige link in de volgende post.