De levensduur ontsnappingssnelheid zal niet egalitair zijn, althans niet in het begin. Hier is mijn mening: We zullen het waarschijnlijk bereiken voor de ultra-rijken in de late jaren 2030 of vroege jaren 2040, maar voor de rest van ons? Niet voordat de late jaren 2050. Waarom? Omdat de vooruitgang in biotechnologie niet lineair is, het wordt beperkt door kapitaal, rekenkracht en coördinatie. Het eerste decennium van echte doorbraken in levensduur zal achter een betaalmuur zitten. Gepersonaliseerde cellulaire verjonging, nanogeneeskunde en AI-geleide gentherapieën zullen miljoenen per jaar kosten. Alleen miljardairs en grote investeerders zullen de vroege toegang financieren. 2. Rekenkracht: Levensduur zal een AI-probleem worden. Het trainen van biologische modellen op moleculaire dynamica, proteoomsimulaties en geïndividualiseerde verouderingstrajecten zal rekenclusters vereisen ter grootte van landen. Dezelfde GPU's die GPT-7 hebben getraind, zullen jouw nieuwe mitochondriën ontwerpen. 3. Coördinatie: Overheden bewegen traag, ethische commissies nog trager. Regulering, verzekering en klinische infrastructuur zullen 15-20 jaar achterlopen. Tegen de tijd dat het publieke gezondheidssysteem bijhaalt, zullen de elites al tientallen jaren biologisch jonger zijn. Dus ja, ontsnappingssnelheid komt eraan. Simpelweg ongelijk verdeeld. De rijken zullen 20 extra jaren leven, die ze zullen gebruiken om de volgende generatie verjongingstechnologie te financieren die uiteindelijk naar beneden sijpelt. Voor de rest van ons zal levensduur komen zoals alle revoluties doen: te laat voor de eerste dromers, maar net op tijd voor hun kinderen.