Een van de dingen die ik het meest waardeer aan David Lynch is dat hij een volkomen normale kindertijd had. Hij werd niet misbruikt of in de steek gelaten. Hij groeide op in een gezonde omgeving. Interviewers probeerden vaak in zijn verleden te graven, in de veronderstelling dat het het traumatische materiaal bevatte waar hij op teruggrijpt. In werkelijkheid was het het tegenovergestelde. Hij hield van zijn moeder en vader, die beiden hard werkten en veel tijd met hem en zijn broers en zussen doorbrachten. Hij trok aan een draad die hij onderweg intuïtief voelde, extern aan zijn directe wereld, wat het allemaal creepier maakt. Voor zover we weten, heeft hij de vreemde en vreselijke dingen die hij verzon niet ervaren. Het kwam van ergens anders dat alleen hij kon begrijpen. Echt een geweldige verbeeldingskracht.