Zo werkt de helft van onze arbeidswetgeving. Een werknemer wil een baan, een werkgever wil iemand aannemen, ze schudden elkaar de hand, en een zwerm regels geschreven door mensen die nooit in dat veld zullen staan, besluit dat de deal illegaal, immoreel of "slecht voor de samenleving" is. Het minimumloon verbiedt laaggeschoolde werknemers om hun tijd te verkopen tegen een tarief dat hen binnen de deur krijgt. Licentie- en visumregels vertellen volwassenen welke vaardigheden ze mogen verkopen, waar en aan wie. Alles is gebaseerd op hetzelfde uitgangspunt: dat politici en bemoeials een veto hebben over vreedzame overeenkomsten tussen andere mensen. Als je je lichaam bezit, bezit je je arbeid. Als je je arbeid bezit, bezit je het recht om deze te ruilen op voorwaarden die je kiest met iedereen die ook instemt. Elke wet die die ruil criminaliseert zonder een benadeelde derde partij is een aanval op zelfbezit.