Er zijn twee drogredenen in dit argument van Caraballo, die je vaak hoort. 1) Puberteitsremmers voor vroegtijdige puberteit vertragen de puberteit tot het optimale startmoment, waardoor een fysieke ziekte met objectieve maatstaven wordt opgelost. Terwijl remmers voor genderdysforie een psychologische ziekte behandelen met alleen subjectieve, zelfgerapporteerde maatstaven en de puberteit voorbij het optimale startmoment vertragen. De neuropsychiatrische gevolgen van dit alles blijven onbekend. 2) Bijna alle minderjarigen die beginnen met remmers voor genderdysforie gaan daarna door met het nemen van cross-seks hormonen. Dus zeggen dat een kind op remmers is gezet voor dit doel is gelijk aan zeggen dat ze op cross-seks hormonen worden gezet, die krachtige, onomkeerbare gevolgen hebben en in sommige gevallen de persoon onvruchtbaar kunnen maken.