Istnieją dwie błędne tezy w tym argumencie Caraballo, które słyszy się cały czas. 1) Blokery dojrzewania dla przedwczesnego dojrzewania opóźniają dojrzewanie do optymalnego momentu rozpoczęcia, rozwiązując fizyczną chorobę za pomocą obiektywnych miar. Natomiast blokery dla dysforii płciowej leczą chorobę psychiczną tylko za pomocą subiektywnych, samodzielnie zgłaszanych miar i opóźniają dojrzewanie poza optymalny moment rozpoczęcia. Neuropsychiatryczne skutki takiego działania pozostają nieznane. 2) Praktycznie wszyscy nieletni, którzy zaczynają stosować blokery dla dysforii płciowej, później przechodzą na hormony płci przeciwnej. Dlatego stwierdzenie, że dziecko zostało poddane blokadom w tym celu, jest równoznaczne z powiedzeniem, że jest poddawane hormonów płci przeciwnej, które mają silne, nieodwracalne skutki i w niektórych przypadkach mogą uczynić osobę bezpłodną.