Nowa norma to rozbieżność między Wall Street a gospodarką Main Street. Zaczęło się to za Obamy i wszystkich programów QE oraz stymulacji fiskalnej po kryzysie finansowym, które napompowały wartości aktywów dla ludzi posiadających aktywa, ale niewiele zrobiły, aby zająć się spadającymi stawkami płac i miejscami pracy dla przeciętnych Amerykanów. Trump 1 przyniósł krótką ulgę w tej dynamice, gdy stawki płac dla klasy pracującej Amerykanów poprawiły się w ramach polityki wolnorynkowej, ale potem nadeszło Covid i powrót do masowych wydatków na poziomie fiskalnym i monetarnym, co spowodowało wzrost rynków, ale zasiał ziarna inflacji. Polityka Bidena oczywiście pogorszyła sytuację, a nadzieja, że Trump 2 odwróci tę dynamikę, była, ale jego polityka taryfowa jest tak nieprzewidywalna, że dosłownie podsycała inflację i wolniejszy wzrost płac w krótkim okresie, nawet jeśli płynność i AI są wystarczające, aby wynieść rynek na nowe szczyty. Wybory w połowie kadencji powinny być lekcją, że nie można ignorować niepokoju klasy pracującej, stosując głupie teorie, takie jak taryfy przywracające miejsca pracy i inflacja jako fakt życia.