opgroeien in New Jersey voelde ik me anders (beter) dan iedereen om me heen. Dit duurde totdat ik eindelijk naar Spanje verhuisde, op dat moment realiseerde ik me ok oeps ik ben niet eens gewoon VAN Amerika, ik ben BIJZONDERS Amerikaans.

de Europeanen hielden hiervan, voor zover het gaat, en omarmden me — 'de leuke Amerikaan' — op een manier waarop ze de paar andere Amerikanen die Engels onderwezen in onze kringen nooit omarmden, van wie allen 'niet zoals andere Amerikanen' een kernonderdeel van hun identiteit maakten.