En zoals Daniel, bevind ik mezelf in de leeuwenkooi. Waar duisternis me omringt en probeert mij te verzwelgen. Waar schaduwen boven me hangen, me bespotten en uitlachen. En ik lig daar, temidden van alles. In angst dat ik opnieuw zal worden verzwolgen door de afgrond waar ik zo wanhopig van ben weggerend. Maar dan, een kleine straal licht, zoals die van een vervallen dak, schijnt in de duisternis. Het licht roept liefdevol naar me, "Focus op mij, mijn kind, niet op de pijn, niet op de angst, niet op de duisternis. Focus op het licht, focus op mij." Zelfs in de duisternis, is het Licht van de wereld bij me.