De productiviteit van de wetgeving zou niet simpelweg een maatstaf moeten zijn voor het aantal aangenomen wetsvoorstellen, aangezien het Congres geneigd is meer problemen te creëren door wetgeving dan het oplost. Dat gezegd hebbende, is de magere productie van het huidige Congres opmerkelijk omdat er nog zoveel vlees aan het bot zit. Madison schreef in The Federalist dat in republikeinse systemen van overheid, de wetgevende autoriteit "noodzakelijkerwijs overheerst." Maar dat veronderstelde dat elke tak zijn autoriteit ijverig zou beschermen tegen inbreuken door de andere twee. Het moderne Congres is er niet in geslaagd om zich te beschermen tegen inbreuken, maar het heeft ook opzettelijk zijn kernfuncties uitbesteed aan de bureaucratie. Het Congres is tevreden om een loutere waarnemer van het constitutionele systeem te zijn in plaats van een speler daarin.