Podczas tej wizyty w kraju, aby zająć się ojcem, nagle uświadomiłem sobie: to może być ten punkt zwrotny w życiu w średnim wieku. Ciała starszych zaczynają podupadać, ból, szpitale, opieka... te sprawy nagle spadają na ciebie. Wygląda na to, że co roku na całym świecie niezliczeni ludzie w średnim wieku przeżywają tę samą scenę. Na powierzchni wydaje się, że mamy więcej możliwości i możemy więcej zarobić niż w dwudziestce, ale jednocześnie ryzyko również wzrasta. Prawdziwie trudne jest to, jak znaleźć równowagę — z jednej strony starsi, z drugiej dzieci, a do tego musisz utrzymać siebie. Zawsze wierzyłem w "stoicyzm". Mówiąc prosto, chodzi o to, aby najpierw rozróżnić: co mogę kontrolować, a co nie mogę kontrolować. A potem pomyśleć, czy ta sprawa może przynieść mi jakieś korzyści — nawet jeśli na początku nie widać tego. Na początku myślałem, że to doświadczenie nie ma "znaczenia", ale później odkryłem, że w rzeczywistości pomogło mi to na nowo zrozumieć: dlaczego właściwie żyję. W czasie, gdy ojciec był chory i w szpitalu, nagle zrozumiałem, że moja rodzina w Nowej Zelandii jest moim najważniejszym wsparciem. Te projekty, osiągnięcia, tytuły, które wcześniej były dla mnie tak ważne, niezależnie od tego, jak wspaniałe, w końcu mają swój koniec. Niektóre kończą się pomyślnie, inne w pośpiechu — to nie zależy od nas. Teraz bardziej wierzę, że ten pociąg życia nie zatrzymał się, po prostu zmienił tor. Średni wiek to nie kryzys, ale szansa na nowy start. Największą korzyścią jest to, że w końcu wiem, jakiego życia pragnę. Nie marnuję już czasu na rzeczy, które nie są tego warte. Nawet jeśli te rzeczy dziesięć lat temu wydawały się szczególnie prestiżowe i wspaniałe....