Od 10 listopada legislatura pracuje bez wytchnienia, aby odpowiedzieć na orzeczenie sędziego Gibsona z ostatniej chwili. Niezależnie od tego, czy zgadzasz się z wynikiem sprawy, i/lub jesteś zwolennikiem Propozycji 4, uważam, że harmonogram tej sprawy jest ważny, aby podkreślić, jak nieregularny, frustrujący i niesprawiedliwy był ten cały proces dla wyborców w Utah. Grafika poniżej przedstawia szczegółowy harmonogram sprawy. W styczniu, po wysłuchaniu argumentów ustnych, sędzia Gibson poinformowała strony, że „czas jest kluczowy” i że wyda orzeczenie „jak najszybciej”; jednak jej działania mówią co innego. Po ośmiu miesiącach milczenia, opóźnień i zmieniających się terminów, sędzia Gibson teraz zignorowała Konstytucję Utah i głos wyborców w Utah—narzucając mapę kongresową, która została stworzona za zamkniętymi drzwiami przez grupy interesu. Ostateczna mapa nie została wysłana do wicegubernatora aż po terminie 10 listopada, a LG właśnie otrzymał mapę do wdrożenia, 11 dni po terminie. Bądźmy szczerzy: ten kryzys nie wydarzył się z dnia na dzień. Został stworzony przez wielomiesięczne opóźnienie sędzi. A po wstrzymaniu procesu przez prawie rok, całkowicie wykluczyła opinię publiczną—wybierając mapę stworzoną przez prywatne grupy interesu, a nie mapę stworzoną przez legislaturę lub Niezależną Komisję Redystrybucyjną. Nic w Konstytucji Utah, ani nawet w Propozycji 4, nie daje sędzi uprawnienia do narzucania map zaprojektowanych przez prywatne grupy. Redystrybucja jest konstytucyjną odpowiedzialnością legislatury, organu wybranego przez i odpowiedzialnego przed ludźmi Utah. Kiedy nieodpowiedzialny sędzia ignoruje ten proces, głos każdego mieszkańca Utah jest osłabiony. To nie jest sposób, w jaki powinien działać rząd. Nasz system opiera się na przejrzystości, odpowiedzialności i szacunku dla ról określonych w naszej Konstytucji. Sędziowie mają stać na straży prawa tak, jak jest napisane—nie przepisywać go, aby służył celom politycznym.