Enflasyondan daha pahalı olan her şey, hükümet tarafından yoğun şekilde sübvanse edilir, düzenlenir veya doğrudan kontrol edilir. Sağlık hizmetleri. Eğitim. Konut. Çocuk bakımı. Zamanla ucuzlaşan ve daha iyi olan her şey, rekabet, yenilik ve gönüllü değişime kalan şeydir. Bu tesadüf değil. Bu nedensellik. Devlet sadece fiyatları yükseltmekle kalmaz. Teşvikleri yok eder, yeniliği dondurur, verimsizliği kilitler ve ardından zararı gizlemek için para biriminin değerini düşürür. Daha fazla ödüyorsun, daha az alıyorsun ve minnettar olman söyleniyor. Gerçekten mantıksız olan şu çelişki: İnsanlar, birinin özgürce satın almayı seçtiği değer sunarak servet biriktirmesine öfkeleniyor. Yine de, hayatı kötüleştiren, her yıl daha fazla maliyet çıkaran ve gelirleri sürekli artmasına rağmen hiç gelişmeyen kurumlar için aktif olarak daha fazla güç talep ediyorlar. Özel servet, insanlar gönüllü olarak değeri ödüllendirirse büyür. Hükümet gücü başarısız olsa bile artar. Yüksek fiyatlar "açgözlülük" nedeniyle kaynaklanıyorsa, rekabetçi piyasalar da aynı deseni gösterirdi. Yok. Sadece rekabetten izole edilmiş sektörler çürüyor. Bu bir piyasa başarısızlığı değil. Merkezi planlamanın garanti ettiği kaçınılmaz başarısızlıktır.